Efendimiz aleyhisselam nübüvvetin (Peygamberlik görevi verilmesinin) onuncu senesinde, halkını İslâm’a davet etmek üzere Taif’e bir seyahat yapmıştır. Ancak Taif halkı bu daveti kabul etmediği gibi, Âlemlerin Efendisine olmadık hakaretler yapmışlar ve onu (kırılasıca elleriyle) taşlamışlardır. Yanında bulunan mânevi oğlu Zeyd bin Hârise (radıyallahu anh) ile yakındaki bir bağa sığınan aleyhissalâtu vesselâm Efendimiz, burada çok önemli bir dua yapmıştır. Bizlerin, Efendimiz’in Taif’te başından geçenlerden ve yaptığı bu hazin dua’dan almamız gereken önemli dersler, çıkarmamız gereken önemli hayat düsturları (ana kaideler, kurallar) olduğu kanaatindeyim.